Dinsdagochtend in alle vroegte rijden wij (van Groene
takken) het havengebied bij Harderwijk op. Wij zijn uitgenodigd om op de vaste
honk van DAS de IJzeren Arie wat meer te horen over de organisatie. Oprichter
en personeelslid Jan Geyteman (oorbel, grijze baard , type grote mond klein
hartje) komt enthousiast aanvaren met in zijn kielzog het hondje…, terwijl hij
met zijn boot het ijs breekt. Beleefdheden worden over en weer gewisseld en als
echte landrotten klampen we ons vast aan de trapleuning wanneer we via een
gladde trap de kombuis in gaan. Binnen in de romp van de boot is het nikkelen
geblazen want de kachel moet nog aan. We worden gastvrij onthaald met koffie en
koek en worden voorgesteld aan teamleden en jongeren die in en uit de kombuis
lopen. Gepassioneerd schetst Jan vervolgens met schetsen (en heel veel
verfrommelde kladblaadjes) het verhaal achter DAS.
Zoals al gezegd in het Facebook bericht komen jongeren die
uitvallen in de maatschappij door problemen op school , werk en in de
privé-sfeer bij DAS terecht. Dit gebeurd via verschillende crisisinstellingen
maar ook ouders geven hun kinderen op. Het is de bedoeling van DAS om de in de
knel geraakten jongeren structuur te geven en vaardigheden voor de toekomst te
leren. Dat doen ze onder andere door het onderhouden van recreatie-eilanden op
het Veluwe-meer maar daar naast hebben ze ook een schuur en een werkplaats waar
ze een boot bouwen. 25 Jongeren zijn momenteel bij DAS aangemeld die door de
weeks in groepjes klussen doen. Jan vertelt dat hij er niet meer dan 6-8 op pad
neemt zodat ze samen aan Bildung kunnen doen en hij het overzicht kan bewaren.
Zijn gedachtegoed haalt hij bij de Amerikaanse psycholoog Irving Shalom vandaan
die zegt “wat geneest is de relatie”
of zoals Jan het zelf zegt “je moet niet
als God hulp gaan geven maar als gelijke” (wel benadrukt hij dat dit een
professionele relatie moet blijven.)
De discipline en het
een jaar lang werken in de natuur en het meemaken van de 4 seizoenen zijn
volgens Jan goed voor de jongeren om te ontdekken wie ze zijn. Op strenge doch
humoristische manier weet hij jongeren te motiveren om aan zichzelf te werken.
In de afgelopen 3 jaar hebben ze 75 procent positieve uitstroom gehad! Naast
het bouwen van een boot onderhouden ze dus ook de recreanten-eilanden: ze
onderhouden de steigers, kappen dood hout en ruimen de rommel op. Daarnaast
volgen ze lessen “Gelukskunde” waarbij ze leuke dingen doen om de groepsbinding
te vergroten.
Een mooi initiatief dus dat DAS, maar wat heeft Groene Takken
ermee te maken? Dat leest u volgende week.. J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten